Ik zit hier op een heerlijk rustig plekje en kijk tegen de Stummerberg en Gattererberg aan. De top ligt op zo’n dik 2500 meter en verse sneeuw ligt op de toppen. De bergen zijn “bezuckert” zeggen ze hier in het altijd mooie Oostenrijk. Gisteren zag ik alle huizen en boerderijen heel duidelijk en kon de weggetjes onderscheiden hoe er te komen zien. De zon stond aan de blauwe hemel en scheen over het dal en de bergen. Door de sneeuw ontstond er een prachtig kleurenspel. Vanochtend is er laaghangende bewolking en komt zo af en toe de bergtop tevoorschijn, net als het zonnetje. Mijn plek op het balkon van ons gehuurde huis is fantastisch. Elke dag zit ik er een tijdje en elke dag zie ik dus weer iets anders. Als ik naar links kijk kan ik bijna tot de ingang van het Zillertal kijken. Als ik naar rechts kijk kan ik helaas net niet tot Mayrhofen kijken. Maar ik kom hier regelmatig en weet hoe het eruit ziet. Ook boven op die machtige bergen! En voorbij Mayrhofen kunnen we nog verder naar de Hintertuxer Gletscher. Toen ik in 2009 gedoopt werd, was ik enkele weken daaraan voorafgaand ook in het mooie Zillertal. Het majestueuze, de machtige bergen en het almlandschap maakten dat ik me klein voelde. Niet klein om weg te kruipen, maar klein t.o.v. onze machtige en grote God. Onwillekeurig schoot me het lied te binnen: “Ik hef mijn ogen op naar de bergen, waar komt mijn hulp vandaan!” Als die bergen en alles eromheen al zo machtig zijn, hoe groot en trouw is onze Hemelse Vader dan wel niet. Zoals gezegd kom ik hier zeer regelmatig. Afgelopen oktober was ik er ook, maar ik voelde me dat weekend niet helemaal tof. Toen ik terug kwam in Nederland en de huisarts bezocht bleek ik ziek te zijn. Prostaatkanker met uitzaaiingen was de diagnose. En dan ook nog eens in een hoog agressieve vorm. Maar ik voelde complete rust over me komen die tot op de dag van vandaag voortduurt. Hetzelfde lied als in 2009 kwam weer in mijn herinnering en werd nog eens bevestigd door alle kaarten en appjes met dezelfde tekst. Hij geeft me rust en Hij helpt mij en ons er doorheen. En nu zit ik dus weer te kijken vanaf 1000 meter hoogte over het dal en naar de bergen. Ik dank Hem, dat Hij me dit weer laat zien. De rust die ik nu ervaar hoor ik terug op de berg. Het is bijna oorverdovend stil. En mijn ogen zien al het machtige van de Schepping. Of Hij een wonder gaat doen en me geneest? Als het niet hier is, dan zeker straks bij Jezus in de stad met gouden straten.
Carlo